Jiii, ég er svo löt etihvað undanfarið. Ég nenni ekki neinu, kem engu í gang einhvernvegin. Í janúar labbaði ég í vinuna á hverjum degi í byrjun febrúar byrjaði ég að skokka í hádeginu og núna hrúgast afsakanir upp sem leiðir af sér óheflað samviskubit sem svo leiðir af sér ligegladhed og spiseri... Ég er of mörgum kílóum yfir kjörþingd og hef reynt að gera eithvað í málunum í heilt ár. Það eina sem ég hef uppskorið eru 7 kg yfir því sem ég náði af mér á fysrtu mánuðum eftir fæðingu dregans. Þetta er svo andlega erfitt fyrir mig að ég hefði ekki trúað þessu. Ég get ekki tekið mig saman í andlitinu sama hvað ég reyni. Ég stend aldrei við þær áætlanir sem ég set mér þó þær séu einfaldar og auðveldar í famkvæmd. Og með því að setja þetta út á alnetið er ég að reyna enn eina aðferðina í að taka mig saman í andlitunu og andskotast til að gera eithvað í hlutunum með því að játa sindir mínar. Ég held að ég sé alltaf að bíða eftir björgun einhvers annars eða bara skyndilausnini en ég veit alveg að það virkar ekki. Ég veit um allt og það eina sem þarf er hugafarsbreytingin, en afhverju er hún svona óskaplega erfið? Það er fullt af öðrum hlutm sem ég geri prinsipsins vegna. t.d. flokka ég núna flest allt rusl þ.e. plast, ál og járn, blöð og pappa og fernur og gler. Og við förum með þetta allt samviskusamlega í sorpu. Ég hjóla mikið, ég passa að nota bílinn eins lítið og ég get keyri ekki um á nagladekkjum. Er grænmetisæta orðin aftur eftir 8 ára pásu, borða fisk 2 - 3 í viku. Heldu úti bloggsíðu. Þannig að sérviksan og prinsipin eru sko alveg heill hellingur en það að stunda reglulega líkamsrækt virðist algjörlega vera ógjörningur. Og hvað er það? For helvede...

Annars vil ég biðja um mínútuþögn til minningar um UNGDOMSHÚSIÐ... takk fyrir