5. mar. 2008

Það kom mér á óvart hvað ég tók andlát Pascal nærri mér. Ég var slegin út af laginu verð ég að segja.

Annars gengur allt vel hér í Flóanum. Ég er að komast inn í umhverfið og samfélagið smá. Maður verður nú aldrei formlega vígður inn fyrr en maður flytur búferlum með meiru. En þau mál eru enn í nefnd. Bankar og ríkisstjórn bíða eftir breytingum og á meðan sitjum við sem fastast í henni Reykjavík. Glanni glæpur er glaður með nýja klipparann. M er byrjuð í skólasundi og R spyr mömmu sína hvort tveggja ára vinkona megi ekki gista... mamma píííís... Tíminn líður hratt og fyrr en varir allt í einu er allt komið á fulla ferð.

Engin ummæli: